กันตัง ครั้งที่ 2
 | |||||
| บ้านหลังเดิมกับบรรยายกาศเก่า ๆ เริ่มพลบค่ำ หลังฝนพรำ จวนเจ้าเมืองเก่า มีภาพของบุคคล นามสกุลที่มองปุปก็รู้ปั๊บ ว่าตระกูลเหล่านี้มีบทบาทในระบบราชการไทย และคหบดี ทางใต้ เป็นเรือนไทยทรงทำนองเดียวกันกับเรื่อง บ่าบ๋า หญ่าหญ๋า ซึ่งมีวัฒนธรรมของชาวจีนบวกมลายู ชวนให้นึกถึงถิ่นเครื่องเทศ จากโรงครัว แม่ครัวปรุงอาหารกลิ่นหอมกรุ่นและเสียงโขก เครื่องแกงอาหาร |
 |
| สถานีรถไฟสุดทางรถไฟฝั่งอันดามัน เมืองเดิมซึ่งเคยรุ่งเรืองด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ทั้งแร่ดีบุก ป่าไม้ ยางพารา และประมง เฉกเช่นเมืองสวรรคโลกในภาคเหนือ ที่มีเส้นทางรถไฟประจำอำเภอ ให้ใช้บริการ |
 |
| อาคารเหลืองมะนาวกับน้ำตาลเข้มตัดกัน อยากดูของเก่าต้องดูอาคารและการให้บริการของรถไฟไทย |
 |
| ห้องสมุดประชาชน สะกดไม่ผิดค่ะ ชื่อรถไฟแต่ให้บริการห้องสมุด |
 |
| แต่งภายใน หรู เท่ ชิล ๆ กับเบาะนั่งสุดเดิร์น หนังสือ นิตยสาร วารสาร เหมาะกับทุกเพศทุกวัยมีให้บริการ แต่วันนี้งดใช้อินเทอร์เน็ตค่ะ เหตุผลไม่กล้าถามต่อ... |
 |
| เบาะนั่งยังมีกลิ่นอายของขบวนรถไฟแฝงอยู่ ประดับโคมไฟสีแดง ตัดพื้นผนังสีโทนเหลืออ่อน สร้างบรรยากาศการอ่าน อากาศหลังฝนเย็นสบาย ไม่ต้องพึ่งแอร์ หรือเปิดหน้าต่างโล่งรับลมจากทะเล ฝั่งอันดามัน หรือตอนเที่ยงก็ปรับใช้เครื่องปรับอากาศ |
 |
| ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีและน้องน่ารัก เจ้าถิ่นทุกท่าน และ ดีใจกับพี่บางคนบอกว่า พึ่งมาครั้งแรกเช่นกัน คนใต้เขามีร่มติดตัวเหมือนกับว่า เป็นอุปกรณ์ประจำกาย หยิบใช้ได้ทันที ผิดกับคนภาคเหนือ น้อยคนจะพกร่ม |
ไปกันตัง ครั้งที่ 2
วันที่ 24 กรกฎาคม 2555
วันที่ 24 กรกฎาคม 2555
อยากจะไปสักครั้งนึง ^^
ตอบลบ