กลับไปวิเชียรบุรีรอบสองในปลายปีและกลางปีถัดมา ระยะห่างเพียง สามสี่เดือน ยังไม่เข็ดเรื่องไก่ย่างวิเชียรบุรี ที่เลื่องชื่อของเมืองไทย เพราะตามรายถนนหลวงยันถึงเชียงใหม่ ก็โฆษณากันว่าเป็นไก่ของเมืองนี้ ได้ข้อสังเกตว่า ถ้าเป็นไก่ย่างของเมืองนี้ที่ขาจะมีนิ้วผูกติดไปด้วยเสมอ
นอกจากเมืองนี้จะมีไก่ย่างแล้ว ยังมีแหล่งน้ำพุร้อนอยู่ใต้ดิน ไม่ต้องแปลกใจถ้าที่พักของอำเภอนี้หรือใกล้เคียงจะแจกน้ำแร่ฟรี แล้วพะยี่ห้อเป็นตราของท้องถิ่น ชื่อของเมืองก็ทำให้สื่อเป็นที่รู้กันว่า เป็นแหล่งของน้ำพุเช่น พุเตย พุขาม เป็นต้น
 |
| ที่อาบน้ำแร่บ้านครู อ.วิเชียรบุรี |
เจ้าของที่แช่น้ำอุ่นบอกว่า แหล่งน้ำพุก็จะใช่จะเจอทุกที่ ต้องปะเหมาะจริง ๆ ถึงจะขุดเจอตาน้ำ ซึ่งที่แห่งนี้เจ้าของเป็นครูในหมู่บ้านเออรี่ออกมาทำกิจการและยังเป็นศูนย์การเรียนรู้ให้กับชุมชนอีก เคยมีคนสนใจจะขอซื้อกิจการเพื่อใช้เป็นแหล่งผลิตน้ำแร่บรรจุขวดจำหน่าย
น้ำพุร้อนที่นี้ ไม่เห็นเป็นลักษณะพวยพุ่งเช่น ที่ฝาง ระนอง หรือสันกำแพง เชียงใหม่ ทั้งยังไม่ได้กลิ่นกำมะถันให้หงุดหงิด แม้จะไม่จัดสถานที่ได้เลิศหรู แต่เจ้าของก็มีอัธยาศัยต้อนรับผู้มาเยือนด้วยความเต็มใจ ได้ได้สุขใจและสุขกายกลับไปพร้อมกัน
Photo : Text Pimporn Sarichun
April 2013
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น