ซื้อของฝากอะไรดีที่เวียดนามใต้

ไปเที่ยวกะของฝากเป็นของคู่กัน แต่บางครั้งการมีจิตใจจดจ่อกับของฝากมากจนลืมดูอย่างอื่น คิดแต่จะหาหรือมีคนเขาฝากซื้อ กลายเป็นภาระที่จะได้ไปชมบ้านเมือง สังเกตบางอย่างที่แปลกตากว่าบ้านเรา ก็กลับเป็นนักสำรวจตลาดไป 

ไกด์นำเที่ยวที่นี่ ไม่ติดเงื่อนไขเข้มงวดเหมือนจีน ที่จะต้องพาไปชมร้านรัฐบาล หากเราจ่ายถูกลง ดังนั้นการพาไปร้านรวงต่าง ๆ ก็มีน้อยมาก ก็ขึ้นอยู่ว่า ลูกทัวร์จะตัดสินใจเองว่า จะซื้อหรือไม่ประการใด แต่ก็เห็นสนุกกับการจับจ่ายทุกราย แล้วเขามีอะไรขายกัน

กาแฟยี่ห้อ G7

ที่ชงกาแฟขนาดต่าง ๆ

เส้นทางจากมุยเน่ไปดาลัด จะเป็นเส้นทางสวนกาแฟ ทางแคบ ๆ เลาะเลียบตามไหล่เขา บางช่วงกำลังปรับปรุง เห็นแล้วนึกถึง ทางขึ้นแม่สลอง แต่ที่นี่ดีกว่าตรงมีป่าไม้ครึ้มอยู่ บ้านเราเป็นภูเขาหัวโล่นสุดลูกหูลูกตา  ตามบ้านเรือนรายทางจะเห็นเขาตากเมล็ดกาแฟเต็มหน้าลานบ้าน และต้นกาแฟก็ปลูกติดถนน เสียดายว่า เป็นรถปรับอากาศ หากเปิดหน้าตาโล่งได้เราคงจะได้สูดกลิ่นกาแฟตลอดทาง  แปลกตาคือกาแฟเป็นกล่อง ๆ จะมีที่ชงกาแฟแถมด้วยผนึกไว้ด้วยกัน แต่ยี่ห้อนี้ไกด์และคนที่เคยไปเขาแนะนำกันมา สำหรับที่ชงชาในรูปเป็นแพคเก็ตใหม่  เพราะมีที่จับสองข้างดูคล้ายอลูมิเนียมพัฒนาขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

สินค้าปัก

ผ้าพันคอ

งานถัก

ตุ๊กตาเครื่องปั้นดินเผา

 ของที่ระลึกงานปัก ถัก จะเยอะทั้งงานปักเครื่องหรือใช้มือ วางเต็มทุกแผง คล้าย ๆ กัน บางชิ้นก็เหมือนบ้านเราจนแยกไม่ออกว่า ตกลงของบ้านเราเลียนแบบหรือเขาเลียนแบบเรา แต่ละชิ้นสนนราคาแบบต่อรองได้ไม่แพงมากนัก แม่ค้าบอกราคาเป็นเงินไทยได้ ผ้าพันคอหลายสีสันสินค้าก็ชินตาพวกเราเช่นกันเพราะบ้านเรา Made in china เต็มท้องตลาด ดังนั้นเข้าใจว่า ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สินค้าเหล่านี้ก็มาจากจีนเช่นกัน บุกเข้าทุกประเทศ

เม็ดบัว

ผงชาอาร์ติโช๊ค

เป็นพืชที่ชาวฝรั่งเศสนำเข้ามาปลูกในประเทศนี้ พร้อมกับวัฒนธรรมการกินหัวอาร์ติโช๊ค ผู้เขียนพบหรือเห็นครั้งแรกผ่านภาพยนตร์ฝรั่งเศสในเรื่อง Amelie ก็งง ๆ ว่า เขาจะกินอย่างไร เลยลองซื้อเป็นผงมากินเขาว่า สารพัดประโยชน์  รสออกจะกลมกล่อมเบา ๆ ไม่เข้มเหมือนชา คล้ายชาใบหม่อน แพคเก็ตยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ 

ต้นอาร์ติโช๊คในสองตะกร้าด้านหลังแม่ค้า

สตรอเบอรี่สด ๆ แบบลูกเล็กกว่าบ้านเรา

ขนมปังฝรั่งเศส

ขนมปังฝรั่งเศสก็มีขายทั่วไป แต่ได้ปรับใส้เป็นแบบต่าง ๆ ให้ถูกปากคนเวียดนามและชาวต่างชาติแบบเอเซียนที่เป็นกลุ่มนักท่องเที่ยวหลักตอนนี้ สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ร้านอาหารที่เราไปกินกัน  เมื่อกินเสร็จเรียบร้อย ทางร้านจะขออนุญาตเราสอบถามเรื่องรสชาติอาหารต่าง ๆ และการบริการว่า จะให้ปรับปรุงอะไรบ้างคือ หลายร้านเป็นแบบนี้ แสดงว่า เขาต้องการทราบความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวจริง ๆ ซึ่งกลุ่มประเทศอาเซียนอื่นไม่เคยเจอพฤติกรรมแบบนี้

ขนมเปื้องญวนของจริง

เสียดายไม่ได้ลองลิ้มน้ำมะพร้าวญวน

อาหารญวนซึ่งเป็นอาหารที่มีผักแนมและเป็นอาหารสุขภาพของบ้านเรา มาเจอของจริงที่นี่ เราก๊อปปี้เขามาได้เนียน รสชาติไม่ได้ต่างจากบ้านเรา แสดงว่า ลิ้นของชาวเวียดนามกับบ้านเราต่อมรับรสไม่ต่างกันมากนัก ต่างกันก็ตรงที่นี้พื้นที่ติดทะเลตั้งแต่เหนือจรดใต้ ฉะนั้น อาหารทะเลก็อาจจะเป็นอาหารหลักของทุกภาคได้เช่นกัน

Photo and Text  Pimporn Sarichun

December 2013